Η πρώτη προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα παρόμοιο αεροσκάφος με βάση το παλιό σοβιετικό βομβαρδιστικό Tu-4 πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όμως ήταν ανεπιτυχής. Ωστόσο, τη δεκαετία του 2000 η Κίνα κατάφερε να δημιουργήσει ταυτόχρονα τρία είδη αεροσκαφών AWACS μαζικής παραγωγής: το KJ-200, το KJ-2000 και το προοριζόμενο για εξαγωγές ZDK-03, το οποίο προμηθεύτηκε στη Π/Α του Πακιστάν.
Στα βαριά αεροσκάφη KJ-2000 είναι εγκατεστημένα ισχυρά συστήματα ραντάρ με σύστημα ψύξης με νερό. Στα πιο μικρά KJ-200 και ZDK-03 χρησιμοποιούνται λιγότερο ισχυρά συστήματα ραντάρ με σύστημα αερόψυξης.
Οι εργασίες με τα αεροσκάφη εναέριας παρακολούθησης και έγκαιρης ραδιεπισήμανσης επικεντρώνονται στο Επιστημονικό Ερευνητικό Ινστιτούτο (ΕΕΙ) υπ’ αρ. 38 του ομίλου SETS. Αυτό το ινστιτούτο αποτελεί ένα μεγάλο κέντρο ανάπτυξης ηλεκτρονικών τεχνολογιών και συστημάτων εντοπισμού με ραντάρ για τα συμφέροντα όχι μόνο των ενόπλων δυνάμεων αλλά και των οργάνων ασφαλείας της Κίνας. Την ίδια στιγμή η ανάπτυξη των σταθμών ραντάρ σε επιθετικά αεροσκάφη πραγματοποιείται σε άλλο κέντρο – στο Ινστιτούτο ηλεκτρονικών τεχνολογιών του Λεϊχουά.
Ο ίδιος ο Βαν Σιαόμο το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εργάστηκε στο ΕΕΙ υπ’ αρ. 38 από την στιγμή της ίδρυσής του, και από το 1986 έως το 2001 ήταν διευθυντής του ινστιτούτου. Ήταν επικεφαλής της ομάδας εργασίας για το σχεδιασμό των αεροσκαφών KJ-200, KJ-2000. Η αφθονία των βραβείων που έχει λάβει ο Βαν Σιαόμο και το ΕΕΙ υπ’ αρ. 38, δείχνει ότι η κινεζική πολιτική ηγεσία αξιολογεί πολύ υψηλά την πρόοδο στην ανάπτυξη του κινεζικού εξοπλισμού εντοπισμού με ραντάρ. Ωστόσο, τα συμπεράσματα για την «υπεροχή» της κινεζικής τεχνολογίας σε σχέση με τις αντίστοιχες τεχνολογίες των άλλων χωρών μπορεί να αποδειχθούν πρόωρες. Παρόμοιος εξοπλισμός είναι υπερβολικά πολύπλοκος και συχνά μετά από την έγκριση για την εφαρμογή του περνούν χρόνια για την εξάλειψη κάποιων μικρών ατελειών. Τυπικά, στα χαρτιά, στην περίπτωση αυτή τα τεχνικά χαρακτηριστικά μπορεί να παρουσιάζονται ως μοναδικά.
Η πρώτη περίπτωση ενός άμεσου ελέγχου των επιθετικών αεροσκαφών απευθείας από το σκάφος AWACS είχε πραγματοποιηθεί κατά τις ασκήσεις στη Βορειοδυτική Κίνα μόνο το 2012. Όμως τα KJ-200 εντάχθηκαν στο στρατό το 2009, ενώ τα KJ-2000 ακόμη νωρίτερα.
Τα προαναφερθέντα επιβεβαιώνουν τις υποθέσεις που είχαν ειπωθεί από μερικούς ειδικούς, πως μέχρι πρόσφατα τα κινεζικά αεροσκάφη AWACS απλώς μετέδιδαν τα δεδομένα σε ένα κέντρο διοίκησης εδάφους, το οποίο έλεγχε τα αεροσκάφη, γεγονός το οποίο οδηγούσε στην απώλεια της αποτελεσματικότητας στη διοίκηση. Αυτή η περίεργη κατάσταση μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχουν τεχνικές ή οργανωτικές δυσκολίες. Είναι σίγουρο ότι θα ξεπεραστούν, αλλά θα χρειαστεί χρόνος.
Για τους παρατηρητές από τη Ρωσία το ΕΕΙ υπ. Αρ.38 παρουσιάζει ενδιαφέρον όχι μόνο για τις επιτυχίες του, αλλά και για τις στενές του σχέσεις με τη Ρωσία. Σε κάθε περίπτωση, είναι γνωστό ότι ένα από τα μεγάλα τμήματα του ινστιτούτου ονομάζεται ως Κέντρο ανάπτυξης των νέων ρωσικών τεχνολογιών.                http://greek.ruvr.ru/2013_07_28/230852418/