Όχι δεν ξέρουμε τι έχουν στο μυαλό τους ο πρωθυπουργός και
τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης, αναφορικά με το επαναδιαπραγματευτικό σόου.
Τη λογική όμως για να σταθμίσουμε το περιεχόμενο και τη δυναμική των χειρισμών
προφανώς και τη διαθέτουμε, και όλα δείχνουν πως είμαστε αντιμέτωποι σε μια
σειρά από δεδομένα που δυστυχώς δεν εμπνέουν καμία απολύτως αισιοδοξία...
Η κυβέρνηση δείχνει να αυτοπαγιδεύτηκε στα φοβικά σύνδρομα
που εξέπεμψε το στρατόπεδο των δωσιλόγων, και φαίνεται πως προσαρμόζει τους χειρισμούς
της σε στρογγυλεμένες γωνιές προκειμένου να αποφύγει την αντιπαράθεση που «θα
έριχνε τη χώρα στα βράχια».
Για πολλούς αυτό ενδεχομένως να ήταν μη αναμενόμενο. Στην
ουσία όμως ήταν ένα απόλυτα χορογραφημένο και βολικό άλλοθι, που απλά
διευκόλυνε αυτή τη διαδικασία προαποφασισμένης μεταστροφής, προετοιμάζοντας
ταυτόχρονα και την κοινωνία για την αποδοχή της.
Οι διαδηλώσεις της «αξιοπρέπειας», χρησιμοποιήθηκαν για να
προσδώσουν γκλαμουριά στο «επαναδιαπραγματευτικό» σόου, μα η προσπάθεια της κυβέρνησης
να αποθαρρύνει τη ριζοσπαστικοποίηση των αιτημάτων των διαδηλωτών ήταν
εμφανέστατη.
Είναι λοιπόν φανερό, πως δε θέλει να αξιοποιήσει τη λαϊκή οργή για
να ταπεινώσει το Ράιχ και να σταθεί με επιθετική ατζέντα απέναντι στη συμμορία
των μαφιόζων της Ευρώπης.
Μέσα όμως σ αυτό το γενικό κλίμα του εν πολλοίς
κατευθυνόμενου εκστασιασμού, όπου κανείς δεν ακούει κανέναν και όλοι
χειροκροτούν χωρίς να έχουν και πολύ καθαρό τι ακριβώς επιδιώκουν, μια κορυφαία
επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, και...
η βιομηχανία της
επικοινωνίας δουλεύει στο φουλ για να ευνουχίσει τις υψηλές πολιτικές
προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν προεκλογικά.
Η επιθετική ατζέντα της πολιτικής ανατροπής, αντικαθίσταται
στην πράξη με βηματισμούς πολιτικού συμβιβασμού, και οι κορυφαίοι
ανεξαρτησιακοί στόχοι εξαργυρώνονται σε μια φιλολογία επιμέρους παροχών, που
δεν ανατρέπουν αλλά αντίθετα νομιμοποιούν το κατοχικό κεκτημένο.
Μέσα σ αυτό το κλίμα της ανεξέλεγκτης έκστασης, η
νεοεκλεγμένη κυβέρνηση παρά και ενάντια στις προσδοκίες που η ίδια καλλιέργησε,
αναγνωρίζει πως η κατοχική διοίκηση έχει τον πρώτο λόγο στα τεκταινόμενα στη
χώρα μας, κι αυτό που παζαρεύει είναι τη μεθοδολογία, τη φυσιογνωμία και την
ταυτότητα των μηχανισμών μέσα από ους οποίους θα παραμείνει επί της ουσίας
αλώβητη η κατοχική επικυριαρχία.
- Η Ελληνική κυβέρνηση, δε διέρρηξε αλλά νομιμοποιεί και αναβαθμίζει τους μηχανισμούς καθυπόταξης της χώρας και απόλυτου ελέγχου της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
- Η Ελληνική κυβέρνηση, δεν αμφισβήτησε αλλά νομιμοποιεί τη θηλιά του εμφανιζόμενου ως «δημοσίου χρέους», που αποτελεί εργαλείο καταδολίευσης της εθνικής αξιοπρέπειας και καθυπόταξης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας.
- Η Ελληνική κυβέρνηση, συνεχίζοντας επί της ουσίας την «επαναδιαπραγμάτευση» από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι, έρχεται ουσιαστικά να νομιμοποιήσει το σύνολο του κατοχικού κεκτημένου, και να διευρύνει τη συζήτηση, όχι ανατρέποντας αλλά αποδεχόμενη τη θεσμοθετημένη και πολυδαίδαλη εξάρτηση της χώρας.
Αυτή η κυβέρνηση, όφειλε πριν πατήσει το πόδι της στην
Ευρώπη, να κάνει τρία πράγματα που θα της εξασφάλιζαν άλλη δυναμική, άλλον
αέρα, μια διαφορετική σχέση με μια πραγματικά μαχόμενη κοινωνία, και φυσικά
έναν διαφορετικό ρόλο στις υπό πυροδότηση εξελίξεις. Όφειλε…
- Να εγγράψει το σύνολο των αιτούμενων γερμανικών αποζημιώσεων στον κρατικό προϋπολογισμό και μετά να εμφανιστεί και να τους πει: «Ορίστε κύριοι, συζητάμε και ακούω τις προτάσεις σας.
- Να κηρύξει με την πρώτη απόφαση της Βουλής, ως προδοτικό το PSI, καθιστώντας άμεσα υπόδικους τους θλιβερούς του πρωταγωνιστές, και μετά να εμφανιστεί λέγοντας στους συνομιλητές της: «Ορίστε κύριοι, τραβάτε πρώτα να απολογηθείτε στους λαούς σας για τη μεγάλη βρωμιά, και μετά ελάτε να συζητήσουμε για δικαιώματα και χρέη».
- Να χαρακτηρίσει με την δεύτερη απόφαση της Βουλής, ως δωσίλογους όλους αυτούς που συνεργάστηκαν με την πολιτική συμμορία της Ευρώπης, να δρομολογήσει την παραπομπή τους για εσχάτη προδοσία, και μετά να εμφανιστεί ενώπιον των συμμοριών δηλώνοντας πως: «Η Ελλάδα από αυτή τη στιγμή, έχει ανακτήσει την εθνική της αξιοπρέπεια. Όποιος από σας θέλει να συζητήσουμε σαν ισότιμοι εταίροι, μπορεί να παραμείνει στο τραπέζι. Οι υπόλοιποι δεν έχετε καμία θέση εδώ, γιατί σύντομα θα υποστείτε τα απόνερα της δικής μας απόφασης.
Τίποτε όμως απ όλα τα παραπάνω δεν τόλμησε. Σύρεται σε
διαπραγματεύσεις αναγνωρίζοντας στις ευρωσυμμορίες το ρόλο του επικυρίαρχου,
και σύρει γι ακόμη μια φορά τη χώρα μας στο κρεβάτι του Προκρούστη.
Το σημαντικότερο όμως ατόπημα αυτής της κυβέρνησης, είναι πως μέθυσε πολύ γρήγορα πό την επικοινωνιακή διαχείριση του ανεντιμότατου συμβιβασμού στον οποίο τη σύρουν, και δεν
προετοιμάζει το λαό προκειμένου να αντισταθεί στη γενικευμένη επίθεση
αντεκδίκησης που δρομολογούν οι μαφιόζικες συμμορίες της Ευρώπης.
Το επικίνδυνο παιχνίδι της ανεκπλήρωτης αξιοπρέπειας, μπορεί προσωρινά να διευκολύνει το επικοινωνιακό σόου που έχει στηθεί, αλλά ακριβώς επειδή παραμένει ανεκπλήρωτη, οι συμμορίες θα επιτεθούν με σφοδρότητα (μόλις κλείσει το "πακέτο της συμφωνίας"), για να μην επιτραπεί ξανά σ αυτό το λαό και σε κάθε λαό να σηκώσει κεφάλι.
Δυστυχώς οι
εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Όνειρο ζουν οι «διαδηλωτές της αξιοπρέπειας»
αλλά κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν.
Και τότε θα συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, πως η «επαναδιαπραγμάτευση»
της ανεξαρτησίας, είναι όρος που εφευρέθηκε για να θριαμβεύσει η δουλοπρέπεια.
Πίσω λοιπόν έχει η αχλάδα την ουρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου