Μια πρώτη έμμεση αναφορά
στο ενδεχόμενο απόσυρσης του ενός και μοναδικού της αεροπλανοφόρου, του
«Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» από το μέτωπο της Συρίας, έγινε την περασμένη
Κυριακή από τον επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας της ρωσικής Άνω Βουλής,
Βίκτορ Οζερόφ, αναφέροντας ότι ενδεχομένως οι Ιρανοί να επιτρέψουν ξανά
τη χρήση της αεροπορικής βάσης Χαμαντάν…
Είχαν προηγηθεί δηλώσεις του Ιρανού υπουργού Άμυνας, Χοσεΐν Ντεγκχάν, που άφηναν ανοικτό αυτό το ενδεχόμενο, με αποτέλεσμα να εγείρεται υποψία «συντονισμού» των δυο αναφορών, ιδίως λόγω της προτέρας δημοσιοποίησης των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην ισλαμική Δημοκρατία και τη Μόσχα, για την προοπτική απόκτησης μαχητικών αεροσκαφών Sukhoi Su-30 από τις ιρανικές αεροπορικές δυνάμεις…
Ο Ρώσος κοινοβουλευτικός το έθεσε «κομψά», λέγοντας ότι το ενδεχόμενο επιστροφής στην ιρανική βάση είναι ανοικτό, εάν το «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» έχει άλλη αποστολή να εκτελέσει (…) και το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν θα δύναται να το διατηρήσει στο συριακό θέατρο επιχειρήσεων.
Τα προβλήματα που ανακύπτουν με ένα τόσο παλιό αεροπλανοφόρο είναι δυνατό να είναι σημαντικά, όπως για παράδειγμα αυτό που οδήγησε στη συντριβή του μαχητικού αεροσκάφους MiG-20KUBR στη Μεσόγειο και η Ρωσική Ομοσπονδία να εξετάζει το ενδεχόμενο απόσυρσής του, κάτι το οποίο όμως θα πρέπει να γίνει με την εξεύρεση εύσχημου προσχήματος.
Εάν αυτό το ενδεχόμενο μας απασχολήσει στο προσεχές μέλλον, τότε ενδεχομένως η όλη φιλολογία περί διαπραγμάτευσης για τα Su-30 με το Ιράν να έχει σαφή στόχευση και στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής, όπως άλλωστε γινόταν επί πολλά χρόνια και το θέμα των S-300, που ανασυρόταν στην επιφάνεια, όποτε οι σχέσεις Ουάσιγκτον και Μόσχας επιδεινώνονταν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η βασικότερη προϋπόθεση είναι και οι δυο χώρες να κερδίζουν από αυτή την τακτική. Οι Ρώσοι μόλις εξηγήθηκε τι μπορεί να επιδιώκουν, δηλαδή την άδεια χρήσης της αεροπορικής βάσης Χαμαντάν ώστε να μπορέσουν να αποσύρουν το «Κουζνέτσοφ», αν όντως παρουσιάζει προβλήματα, ενώ χρήσιμο θα ήταν, έως ότου διαπιστωθούν οι διαθέσεις της κυβέρνησης Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέναντι στη Ρωσία, αφού έχει γίνει γνωστό, ότι στρατιωτικοί αξιωματούχοι ήδη βρίσκονται σε συζητήσεις για την εξεύρεση μιας φόρμουλας λύσης για τη Συρία, μια διαδικασία που ενδεχομένως θα επέτρεπε και αυτή στη Ρωσία να επιδιώξει να «πουλήσει» ως αντάλλαγμα την απόσυρση του αεροπλανοφόρου.
Από την άλλη πλευρά, οι Ιρανοί ανησυχούν για τις διαθέσεις της νέας αμερικανικής κυβέρνησης απέναντί τους και όχι χωρίς λόγο, αφού η στάση που έχει τηρήσει ο Τραμπ και το επιτελείο του στα θέματα εθνικής ασφάλειας, είναι ιδιαιτέρως αρνητική απέναντι στη συμφωνία που έχει υπογραφεί για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
Άρα, το να εμφανίζεται να συζητά με τους Ρώσους τη απόκτηση προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών που θα άλλαζαν την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, θα μπορούσε ασφαλώς να βελτιώσει τη διαπραγματευτική θέση της Τεχεράνης. Σε περίπτωση βέβαια που υπογραφόταν συμφωνία, το διάστημα μέχρι την παραλαβή των αεροσκαφών θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να προκύψει σοβαρή αστάθεια, ακόμα και ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή…
http://www.defence-point.gr/news/?p=165977
Είχαν προηγηθεί δηλώσεις του Ιρανού υπουργού Άμυνας, Χοσεΐν Ντεγκχάν, που άφηναν ανοικτό αυτό το ενδεχόμενο, με αποτέλεσμα να εγείρεται υποψία «συντονισμού» των δυο αναφορών, ιδίως λόγω της προτέρας δημοσιοποίησης των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην ισλαμική Δημοκρατία και τη Μόσχα, για την προοπτική απόκτησης μαχητικών αεροσκαφών Sukhoi Su-30 από τις ιρανικές αεροπορικές δυνάμεις…
Ο Ρώσος κοινοβουλευτικός το έθεσε «κομψά», λέγοντας ότι το ενδεχόμενο επιστροφής στην ιρανική βάση είναι ανοικτό, εάν το «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» έχει άλλη αποστολή να εκτελέσει (…) και το ρωσικό υπουργείο Άμυνας δεν θα δύναται να το διατηρήσει στο συριακό θέατρο επιχειρήσεων.
Τα προβλήματα που ανακύπτουν με ένα τόσο παλιό αεροπλανοφόρο είναι δυνατό να είναι σημαντικά, όπως για παράδειγμα αυτό που οδήγησε στη συντριβή του μαχητικού αεροσκάφους MiG-20KUBR στη Μεσόγειο και η Ρωσική Ομοσπονδία να εξετάζει το ενδεχόμενο απόσυρσής του, κάτι το οποίο όμως θα πρέπει να γίνει με την εξεύρεση εύσχημου προσχήματος.
Εάν αυτό το ενδεχόμενο μας απασχολήσει στο προσεχές μέλλον, τότε ενδεχομένως η όλη φιλολογία περί διαπραγμάτευσης για τα Su-30 με το Ιράν να έχει σαφή στόχευση και στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής, όπως άλλωστε γινόταν επί πολλά χρόνια και το θέμα των S-300, που ανασυρόταν στην επιφάνεια, όποτε οι σχέσεις Ουάσιγκτον και Μόσχας επιδεινώνονταν.
Σε αυτό το πλαίσιο, η βασικότερη προϋπόθεση είναι και οι δυο χώρες να κερδίζουν από αυτή την τακτική. Οι Ρώσοι μόλις εξηγήθηκε τι μπορεί να επιδιώκουν, δηλαδή την άδεια χρήσης της αεροπορικής βάσης Χαμαντάν ώστε να μπορέσουν να αποσύρουν το «Κουζνέτσοφ», αν όντως παρουσιάζει προβλήματα, ενώ χρήσιμο θα ήταν, έως ότου διαπιστωθούν οι διαθέσεις της κυβέρνησης Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέναντι στη Ρωσία, αφού έχει γίνει γνωστό, ότι στρατιωτικοί αξιωματούχοι ήδη βρίσκονται σε συζητήσεις για την εξεύρεση μιας φόρμουλας λύσης για τη Συρία, μια διαδικασία που ενδεχομένως θα επέτρεπε και αυτή στη Ρωσία να επιδιώξει να «πουλήσει» ως αντάλλαγμα την απόσυρση του αεροπλανοφόρου.
Από την άλλη πλευρά, οι Ιρανοί ανησυχούν για τις διαθέσεις της νέας αμερικανικής κυβέρνησης απέναντί τους και όχι χωρίς λόγο, αφού η στάση που έχει τηρήσει ο Τραμπ και το επιτελείο του στα θέματα εθνικής ασφάλειας, είναι ιδιαιτέρως αρνητική απέναντι στη συμφωνία που έχει υπογραφεί για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
Άρα, το να εμφανίζεται να συζητά με τους Ρώσους τη απόκτηση προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών που θα άλλαζαν την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, θα μπορούσε ασφαλώς να βελτιώσει τη διαπραγματευτική θέση της Τεχεράνης. Σε περίπτωση βέβαια που υπογραφόταν συμφωνία, το διάστημα μέχρι την παραλαβή των αεροσκαφών θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνο να προκύψει σοβαρή αστάθεια, ακόμα και ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή…
http://www.defence-point.gr/news/?p=165977
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου