Η Κίνα για άλλη μια φορά
απέδειξε ότι η οικονομία είναι ισχυρότερη από οποιοδήποτε πυρηνικό όπλο.
Με δύο κινήσεις ματ, επιβάλλοντας σκληρές οικονομικές κυρώσεις, «έπιασε
από τον λαιμό» Βόρεια και Νότια Κορέα και έδειξε στους Αμερικανούς ότι
ανεξάρτητα με το τι θέλουν να πιστεύουν, αυτοί ή οι Κορεάτες, τον
τελευταίο λόγο στην κορεατική χερσόνησο τον έχει το Πεκίνο και κανένας
άλλος. Ο λόγος είναι διότι η Κίνα είναι ο σημαντικότερος εμπορικός
εταίρος και των δυο…
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Η Κίνα έδειξε στον υστερικό και κακομαθημένο παράφρονα που κυβερνά στη Βόρεια Κορέα, ότι η ύπαρξή του εξαρτάται από την Κίνα και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον «στριμώξει» (δεν επιθυμεί κατάρρευση του καθεστώτος παραδοσιακά υπό τον φόβο προσφυγικού κύματος), στερώντας του πολύτιμα έσοδα με την ακύρωση εξαγωγών άνθρακα, συναλλαγές ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων σε ετήσια βάση.
Από την άλλη, κλείνοντας μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα την στρόφιγγα των εμπορικών συναλλαγών με την Νότια Κορέα, έστειλε σαφές μήνυμα στις ΗΠΑ, ότι έχει την ισχύ και την ικανότητα να μπλοκάρει οποιαδήποτε στρατηγική κίνηση στην περιοχή της Ασίας / Ειρηνικού που δεν έχει εξασφαλίσει την ανοχή ή την έγκριση της.
Η νέα αμερικανική κυβέρνηση θυμίζει τον… Μίκυ Μάους στην παλιά ταινία του Disney «η ΦΑΝΤΑΣΙΑ», που ως μαθητευόμενος μάγος καταφέρνει να τα κάνει «θάλασσα» σε όλα. Οι νέοι ένοικοι του Λευκού Οίκου αφελώς νομίζουν ότι το να είσαι «μόνη Υπερδύναμη» (τουλάχιστον προς το παρόν) και να κυβερνάς ουσιαστικά τον κόσμο, δεν διαφέρει και πολύ από το να κάνεις μπίζνες.
Δυστυχώς, εκτός από τις ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες (κυρίως σύμμαχοί τους) θα πληρώσουν υψηλό τίμημα για την άγνοια και την έπαρση που διακατέχει τη νέα κυβέρνηση, η οποία το μόνο που έχει επιτύχει στους ελάχιστους μήνες που κυβερνά, είναι να στρέψει όχι μόνο όλους τους πραγματικούς -ή φανταστικούς- της αντιπάλους εναντίον της, αλλά να στρέψει εναντίον της και όλους σχεδόν τους παραδοσιακούς συμμάχους και φίλους της.
Στο θέμα της Βόρειας Κορέας υπάρχει μία κυρίαρχη θεωρία, ότι η Κίνα την υποστηρίζει διότι την θέλει ως κράτος-μαξιλάρι (buffer-state) μεταξύ της και της Νότιας Κορέας που ελέγχεται από τις ΗΠΑ, εξασφαλίζοντας μια απόσταση ασφαλείας από τα αμερικανικά στρατεύματα που σταθμεύουν στον Νότο.
Αυτό είχε νόημα και ήταν σωστό μία άλλη εποχή, πριν κάποιες δεκαετίες ίσως, όπου τα μέσα και οι συνθήκες πολεμικών επιχειρήσεων ήταν διαφορετικές. Υπό της σημερινές όμως συνθήκες και τη μοντέρνα στρατιωτική τεχνολογία, τα δόγματα αυτά έχουν από μικρή έως καθόλου σημασία.
Η Κίνα στηρίζοντας το Βορειοκορεατικό καθεστώς κάνει επίδειξη ισχύος στη γειτονιά της, περνώντας προς κάθε ενδιαφερόμενο το μήνυμα ότι μένει πιστή στις συμμαχίες της και ότι η φιλία της δεν είναι ευκαιριακή. Το έχει δε αποδείξει αυτό και με την Μιανμάρ αλλά και με το Πακιστάν, κάτι το οποίο δεν μπορεί να επικαλεστούν η Αμερική.
Το δε θέμα του αμερικανικού αντιβαλλιστικού συστήματος THAAD η ανάπτυξη του οποίου στο έδαφος της Νότιας Κορέας επίκειται, με αποτέλεσμα να έχει προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση της Κίνας και της Ρωσίας, γεννά πολλά ερωτηματικά ως προς την σκοπιμότητα αυτής της επιλογής.
Στα χαρτιά, οι επιδόσεις του THAAD είναι αντίστοιχες του ρωσικού S-400/500, επομένως γιατί τόση φασαρία από την μεριά των Κινέζων που διαθέτουν σύντομα το S-400 (παραδώσεις προγραμματίζονται το νωρίτερο το 2018 σύμφωνα με δηλώσεις του επικεφαλής της Rostec, Σεργκέι Τσεμέζοφ πρόσφατα σε αεροπορικό σόου στην Ινδία);
Η πρώτη σκέψη είναι ότι αξιολογούν ιδιαιτέρως θετικά την επιχειρησιακή ικανότητα του THAAD, οπότε εμμέσως ομολογούν ότι το σύστημα αυτό είναι σε θέση να ακυρώσει το σύστημα πυρηνικής τους αποτροπής. Είναι κάτι τέτοιο σωστό; Και βέβαια ΟΧΙ, η Κίνα έχει τόσο μεγάλο αριθμό πυρηνικών πυραύλων (σε αυτό δεν υστερεί ούτε η Ρωσία ούτε οι ΗΠΑ) που θα μπορούσε να κορέσει οποιοδήποτε αντιβαλλιστικό σύστημα.
Το ίδιο ισχύει και για την Αμερική που δεν δείχνει να ενοχλείτε από την ύπαρξη και ανάπτυξη του S-400/500. Υπάρχει όμως και μία δεύτερη θεωρία που λέει ότι οι Κινέζοι ενοχλούνται από τις εξαιρετικές επιδόσεις του ραντάρ του THAAD.
Όσοι όμως που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο ξεχνούν ότι η Κίνα παρακολουθείται επί εικοσιτετραώρου βάσεως από μεγάλο αριθμό αμερικανικών δορυφόρων αλλά και άλλων μέσων παρακολούθησης που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, άρα ούτε αυτό πρέπει να είναι.
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Η Κίνα έδειξε στον υστερικό και κακομαθημένο παράφρονα που κυβερνά στη Βόρεια Κορέα, ότι η ύπαρξή του εξαρτάται από την Κίνα και ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον «στριμώξει» (δεν επιθυμεί κατάρρευση του καθεστώτος παραδοσιακά υπό τον φόβο προσφυγικού κύματος), στερώντας του πολύτιμα έσοδα με την ακύρωση εξαγωγών άνθρακα, συναλλαγές ύψους 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων σε ετήσια βάση.
Από την άλλη, κλείνοντας μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα την στρόφιγγα των εμπορικών συναλλαγών με την Νότια Κορέα, έστειλε σαφές μήνυμα στις ΗΠΑ, ότι έχει την ισχύ και την ικανότητα να μπλοκάρει οποιαδήποτε στρατηγική κίνηση στην περιοχή της Ασίας / Ειρηνικού που δεν έχει εξασφαλίσει την ανοχή ή την έγκριση της.
Η νέα αμερικανική κυβέρνηση θυμίζει τον… Μίκυ Μάους στην παλιά ταινία του Disney «η ΦΑΝΤΑΣΙΑ», που ως μαθητευόμενος μάγος καταφέρνει να τα κάνει «θάλασσα» σε όλα. Οι νέοι ένοικοι του Λευκού Οίκου αφελώς νομίζουν ότι το να είσαι «μόνη Υπερδύναμη» (τουλάχιστον προς το παρόν) και να κυβερνάς ουσιαστικά τον κόσμο, δεν διαφέρει και πολύ από το να κάνεις μπίζνες.
Δυστυχώς, εκτός από τις ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες (κυρίως σύμμαχοί τους) θα πληρώσουν υψηλό τίμημα για την άγνοια και την έπαρση που διακατέχει τη νέα κυβέρνηση, η οποία το μόνο που έχει επιτύχει στους ελάχιστους μήνες που κυβερνά, είναι να στρέψει όχι μόνο όλους τους πραγματικούς -ή φανταστικούς- της αντιπάλους εναντίον της, αλλά να στρέψει εναντίον της και όλους σχεδόν τους παραδοσιακούς συμμάχους και φίλους της.
Στο θέμα της Βόρειας Κορέας υπάρχει μία κυρίαρχη θεωρία, ότι η Κίνα την υποστηρίζει διότι την θέλει ως κράτος-μαξιλάρι (buffer-state) μεταξύ της και της Νότιας Κορέας που ελέγχεται από τις ΗΠΑ, εξασφαλίζοντας μια απόσταση ασφαλείας από τα αμερικανικά στρατεύματα που σταθμεύουν στον Νότο.
Αυτό είχε νόημα και ήταν σωστό μία άλλη εποχή, πριν κάποιες δεκαετίες ίσως, όπου τα μέσα και οι συνθήκες πολεμικών επιχειρήσεων ήταν διαφορετικές. Υπό της σημερινές όμως συνθήκες και τη μοντέρνα στρατιωτική τεχνολογία, τα δόγματα αυτά έχουν από μικρή έως καθόλου σημασία.
Η Κίνα στηρίζοντας το Βορειοκορεατικό καθεστώς κάνει επίδειξη ισχύος στη γειτονιά της, περνώντας προς κάθε ενδιαφερόμενο το μήνυμα ότι μένει πιστή στις συμμαχίες της και ότι η φιλία της δεν είναι ευκαιριακή. Το έχει δε αποδείξει αυτό και με την Μιανμάρ αλλά και με το Πακιστάν, κάτι το οποίο δεν μπορεί να επικαλεστούν η Αμερική.
Το δε θέμα του αμερικανικού αντιβαλλιστικού συστήματος THAAD η ανάπτυξη του οποίου στο έδαφος της Νότιας Κορέας επίκειται, με αποτέλεσμα να έχει προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση της Κίνας και της Ρωσίας, γεννά πολλά ερωτηματικά ως προς την σκοπιμότητα αυτής της επιλογής.
Στα χαρτιά, οι επιδόσεις του THAAD είναι αντίστοιχες του ρωσικού S-400/500, επομένως γιατί τόση φασαρία από την μεριά των Κινέζων που διαθέτουν σύντομα το S-400 (παραδώσεις προγραμματίζονται το νωρίτερο το 2018 σύμφωνα με δηλώσεις του επικεφαλής της Rostec, Σεργκέι Τσεμέζοφ πρόσφατα σε αεροπορικό σόου στην Ινδία);
Η πρώτη σκέψη είναι ότι αξιολογούν ιδιαιτέρως θετικά την επιχειρησιακή ικανότητα του THAAD, οπότε εμμέσως ομολογούν ότι το σύστημα αυτό είναι σε θέση να ακυρώσει το σύστημα πυρηνικής τους αποτροπής. Είναι κάτι τέτοιο σωστό; Και βέβαια ΟΧΙ, η Κίνα έχει τόσο μεγάλο αριθμό πυρηνικών πυραύλων (σε αυτό δεν υστερεί ούτε η Ρωσία ούτε οι ΗΠΑ) που θα μπορούσε να κορέσει οποιοδήποτε αντιβαλλιστικό σύστημα.
Το ίδιο ισχύει και για την Αμερική που δεν δείχνει να ενοχλείτε από την ύπαρξη και ανάπτυξη του S-400/500. Υπάρχει όμως και μία δεύτερη θεωρία που λέει ότι οι Κινέζοι ενοχλούνται από τις εξαιρετικές επιδόσεις του ραντάρ του THAAD.
Όσοι όμως που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο ξεχνούν ότι η Κίνα παρακολουθείται επί εικοσιτετραώρου βάσεως από μεγάλο αριθμό αμερικανικών δορυφόρων αλλά και άλλων μέσων παρακολούθησης που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, άρα ούτε αυτό πρέπει να είναι.
Επομένως,
μας μένει μία τελευταία εκδοχή, ότι η Κίνα αντιδρώντας έντονα στην
εγκατάσταση του συστήματος THAAD δίπλα από την πόρτα της, στέλνει στην
ουσία μία προειδοποίηση σε όλους τους ενδιαφερόμενους ότι δεν προτίθεται
να ανεχτεί από κανέναν μονομερείς ενέργειες που μπορεί να ανατρέψουν
παγιωμένες ισορροπίες ετών, εξ ου και οι ακραίες οικονομικές κυρώσεις
που επέβαλε και στις δύο χώρες της κορεατικής χερσονήσου. Και ο νοών
νοείτω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου